Oeral

De Oeral (Russisch: Урал) of het Oeralgebergte (Уральские горы; Oeralski'je gory) is een gebergte dat in Rusland ruwweg van noord naar zuid loopt en het noordelijke deel van de scheiding vormt tussen Europa en Azië op het Eurazische vasteland. Met een lengte van ongeveer 2.500 kilometer is de Oeral het langste gebergte van Europa. De breedte varieert tussen de 40 en 150 kilometer. De hoogste top is met 1894 meter de berg Narodnaja ("Volksberg") in het noorden.

Het gebergte strekt zich uit vanaf de steppes in de noordelijke grenszone van Kazachstan tot aan de kust van de Noordelijke IJszee. De noordelijke voortzetting van het gebergte zijn het eiland Vajgatsj en de eilandengroep Nova Zembla in de Noordelijke IJszee.

Het gebied kan geografisch worden onderverdeeld in 5 zones (van noord naar zuid):

• Arctische of Polaire Oeral
• Subarctische of Subpolaire Oeral
• Noordelijke Oeral
• Centrale of Midden-Oeral
• Zuidelijke Oeral

Als zuidelijke uitloper van de Oeral wordt soms de Mugalzhar (oblast Mañıstaw, Kazachstan) genoemd en als noordelijke uitloper de Paj-Choj. De hoogste top in de Zuidelijke Oeral is de Jamantaoe (1645 m).

Rondom het gebergte ligt de Voor-Oeral (ten westen aangeduid als Cis-Oeral ten oosten als Trans-Oeral). De Voor-Oeral en de Oeral zelf worden samen aangeduid als het Oeralgebied of simpelweg als Oeral.

Het gebergte is sterk geërodeerd en is rijk aan delfstoffen: ijzer, zilver, koper, uranium en edelstenen als diamant, smaragd, topaas en aquamarijn.

De belangrijkste rivieren die in de Oeral ontspringen zijn de Oeral en de Petsjora aan de Europese kant en de Tobol en de Tavda aan de Siberische Tsjoesovaja die vanaf het oostelijke zijde over de Oeral naar de westelijke zijde stroomt. Het grootste deel van de zuidelijke en centrale delen van de Oeral zijn voor het grootste deel bebost. kant. Een bijzondere rivier is de

Het gebergte ontstond tijdens een lange periode van geologische gebeurtenissen, die de Oeraalse orogenese genoemd wordt.

De Oeral werd voor de komst van de Russen bewoond door inheemse volkeren zoals de Chanten (Ostjaken) en de Mansen (Wogoelen). Aan het eind van de 16e eeuw begon de Russische kolonisatie van de Oeral langs de rivieren, zoals Verchotoerje langs de Toera. Er trokken veel politieke dissidenten, kozakken, oudgelovigen en avonturiers naar het gebied. In Irbit ontstond de grootste markt van Siberië. Het gebied groeide in de 18e eeuw uit tot een enorm mijnbouwgebied onder leiding van de Demidovs (Nevjansk en Nizjni Tagil) en iets later door de staatsmijnen. Jekaterinenburg werd als 'hoofdstad van de Oeral' gesticht in 1723 naast andere steden als Perm en Orenburg. De mijnbouw groeide sterk door de Siberische goudkoorts eind 19e eeuw. Na de Russische Revolutie ontstond hier de islamitische staat Idel-Oeral ("Wolg-Oeral"), die echter al snel in de Russische Burgeroorlog in handen viel van de communisten. In de 20e eeuw kwam een tweede industrialisatiegolf op gang met de vijfjarenplannen van de Sovjet-Unie en was er een tijdlang een gemeenschappelijk bestuurlijk gebied genaamd oblast Oeral.

In de Tweede Wereldoorlog werden in opdracht van Stalin vele complete fabrieken vanuit Europees Rusland naar de Oeral verplaatst om ze uit handen van het oprukkende Duitse leger te houden. Deze fabrieken bleven veelal achter in de Oeral en maakten het tot het tweede industriegebied van Rusland. Door de vele defensiebedrijven (zoals Oeralvagonzavod) en onderzoeksinstituten was het een gesloten gebied in de Sovjetperiode. In 1957 gebeurde in Kysjtym in oblast Tsjeljabinsk de grootste kernramp uit de Russische geschiedenis in het Majakcomplex. Hierdoor en door andere rampen en industriële vervuiling raakten grote gebieden vervuild. Na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie stortte de industrie in als gevolg van de negatieve gevolgen van de perestrojkahervormingen. De Oeral was daardoor een van de eerste gebieden die probeerde internationale contacten aan te knopen om de handel te verbeteren. Na de rampzalige jaren '90 zijn de meeste economische sectoren geleidelijk aan weer wat gegroeid. De vervuiling en uitstoot wordt sinds de jaren '90 met buitenlandse hulp aangepakt en is sindsdien verbeterd. In de Oeral bevinden zich nog steeds een aantal gesloten steden waar bijvoorbeeld plutoniumopwerkingsfabrieken en andere vormen van defensie- en atoombedrijven zich bevinden.